Parool
Improvisaties in een uithoek
Het Parool vroeg de Amsterdamse fotograaf Scarlett Hooft Graafland om een beeld voor deze PS van het Jaar. Ze bewerkte een (analoge) foto van een hoogzwangere koe en een kalfje, gemaakt in de woestijn. “Dat vind ik wel passend in de donkere dagen rond kerst.”
Jan Pieter Ekker
Scarlett Hooft Graafland, opgeleid als beeldhouwster, bedenkt vaak pas als ze is afgereisd naar een uithoek wat ze precies wil fotograferen. Ze zoekt dan ter plekke naar materialen, improviseert met situaties en ensceneert taferelen in samenspraak met de lokale bevolking. Zo fotografeerde ze midden op de zoutvlakten in Bolivia stokoude cactussen, omdat ze haar deden denken aan raketten die ieder moment de lucht in kunnen worden geschoten. Op Vanuatu, een paradijselijke eilandengroep in de Stille Oceaan, fotografeerde ze een vrouw, staand in de branding, met een lange stok op haar hoofd – een subtiele maar onmiskenbare verwijzing naar de zeespiegelstijging die de archipel bedreigt. En in de duinen van Dubai wikkelde ze twee mannen en hun kameel in roze doeken en fotografeerde ze vijf gestalten met wapperende roze sluiers –vrouwen, denk je in eerste instantie, totdat je aan hun voeten ziet dat het mannenzijn.
In Al-Ain in het noorden van de Verenigde Arabische Emiraten bezocht Hooft Graafland een koeienboerderij. “Jaren geleden sprak ik een jongen uit Oman. Toen hij hoorde dat ik uit Nederland kwam, zei hij: ‘Ah, Nederland. In Oman hebben wij allemaal Nederlandse koeien’. vertelt ze telefonisch vanuit in Dubai, waar ze is neergestreken om nieuw werk te maken.
Op internet ontdekte ze vervolgens dat er niet alleen in Oman veel Nederlandse melkkoeien zijn, maar vooral ook in de Verenigde Arabische Emiraten. “De Nederlandse ambassadrice in Muscat heeft me in contact gebracht met een koeienboerderij in Al-Ain, een stad op anderhalf uur rijden van Dubai, in het emiraat Abu Dhabi, tegen de grens met Oman. Dankzij haar bemiddeling mocht ik er komen kijken. Het was een heel vreemde gewaarwording, zo’n enorme boerderij met honderden typisch Nederlandse, zwart-witte koeien middenin de woestijn.”
Het bleek nog niet eenvoudig om een foto van een koe in de woestijn te maken. Hoewel het vroeg in de ochtend was, was het al erg warm. “Normaal staan de koeien in speciale stallen, met een sproeisysteem en ventilatoren aan het plafond. Ze zijn gewend aan de hitte, maar ik heb lang moeten praten voordat ik er twee mee naar buiten. Dat wilde ik, omdat ik dat rooiige woestijnzand zo mooi vind.”
“Het lijkt alsof ze daar moederziel alleen staan, maar net buiten beeld staan een paar mannen van de farm klaar om in te grijpen. Dat was gelukkig niet nodig, ze bleven rustig staan. Nadat ik mijn foto had gemaakt, kreeg het kalfje nog een lekker flesje melk van de Nepalese verzorger, daarna gingen ze snel weer naar de stal. Een paar dagen later is de koe bevallen van een gezonde dochter.”
Hooft Graafland fotografeerde ook de Koning Fahddijk tussen Saoedi-Arabië en Bahrein – een van de langste bruggen ter wereld, gebouwd door het Nederlandse bedrijf Ballast Nedam. Ook maakte ze een beeld met alle groentes die vanuit Nederland naar de golfregio worden gevlogen. “Om te laten zien hoe vreemd het is dat alles hier wordt ingevlogen, heb ik in de woestijn een soort vliegend tapijt gelegd met Nederlandse aardappelen en groenten.”
Vanaf 20 oktober 2020 is een aantal van haar in de regio gemaakte foto’s te zien in het Nederlandse paviljoen op de 35ewereldtentoonstelling in Dubai – onder meer van verlichte kassen met de skyline van Dubai op de achtergrond. Of die daarna ook in Nederland geëxposeerd worden, weet Hooft Graafland nog niet. “Ik heb alleen een Engelse en een Amerikaanse galerie, geen Nederlandse. Daarom vind ik het ook zo mooi dat een van de foto’s nu al in de PS van het Jaar staat. Een moeder en kind, in redelijk primitieve omstandigheden – dat vind ik wel passend in de donkere dagen rond kerst. Dat had ik niet zo bedacht, maar de foto wordt er krachtiger door, vind ik. Ik ben twee jaar geleden zelf moeder geworden, misschien dat ik het daardoor extra bijzonder vind, zo’n moederfiguur met een hulpeloos kalfje.”
Haar zoontje is mee naar Dubai en heeft model gestaan in een van haar foto’s. “Je ziet hem zandkastelen bouwen tegen de skyline van Dubai. Het was nog best pittig om hem zover te krijgen, maar het was de moeite waard. Meestal ga ik naar plekken met authentieke culturen om te fotograferen, maar dit vind ik een heel mooie verbeelding van deze vreemde, artificiële wereld.”
Het Parool vroeg de Amsterdamse fotograaf Scarlett Hooft Graafland om een beeld voor deze PS van het Jaar. Ze bewerkte een (analoge) foto van een hoogzwangere koe en een kalfje, gemaakt in de woestijn. “Dat vind ik wel passend in de donkere dagen rond kerst.”
Jan Pieter Ekker
Scarlett Hooft Graafland, opgeleid als beeldhouwster, bedenkt vaak pas als ze is afgereisd naar een uithoek wat ze precies wil fotograferen. Ze zoekt dan ter plekke naar materialen, improviseert met situaties en ensceneert taferelen in samenspraak met de lokale bevolking. Zo fotografeerde ze midden op de zoutvlakten in Bolivia stokoude cactussen, omdat ze haar deden denken aan raketten die ieder moment de lucht in kunnen worden geschoten. Op Vanuatu, een paradijselijke eilandengroep in de Stille Oceaan, fotografeerde ze een vrouw, staand in de branding, met een lange stok op haar hoofd – een subtiele maar onmiskenbare verwijzing naar de zeespiegelstijging die de archipel bedreigt. En in de duinen van Dubai wikkelde ze twee mannen en hun kameel in roze doeken en fotografeerde ze vijf gestalten met wapperende roze sluiers –vrouwen, denk je in eerste instantie, totdat je aan hun voeten ziet dat het mannenzijn.
In Al-Ain in het noorden van de Verenigde Arabische Emiraten bezocht Hooft Graafland een koeienboerderij. “Jaren geleden sprak ik een jongen uit Oman. Toen hij hoorde dat ik uit Nederland kwam, zei hij: ‘Ah, Nederland. In Oman hebben wij allemaal Nederlandse koeien’. vertelt ze telefonisch vanuit in Dubai, waar ze is neergestreken om nieuw werk te maken.
Op internet ontdekte ze vervolgens dat er niet alleen in Oman veel Nederlandse melkkoeien zijn, maar vooral ook in de Verenigde Arabische Emiraten. “De Nederlandse ambassadrice in Muscat heeft me in contact gebracht met een koeienboerderij in Al-Ain, een stad op anderhalf uur rijden van Dubai, in het emiraat Abu Dhabi, tegen de grens met Oman. Dankzij haar bemiddeling mocht ik er komen kijken. Het was een heel vreemde gewaarwording, zo’n enorme boerderij met honderden typisch Nederlandse, zwart-witte koeien middenin de woestijn.”
Het bleek nog niet eenvoudig om een foto van een koe in de woestijn te maken. Hoewel het vroeg in de ochtend was, was het al erg warm. “Normaal staan de koeien in speciale stallen, met een sproeisysteem en ventilatoren aan het plafond. Ze zijn gewend aan de hitte, maar ik heb lang moeten praten voordat ik er twee mee naar buiten. Dat wilde ik, omdat ik dat rooiige woestijnzand zo mooi vind.”
“Het lijkt alsof ze daar moederziel alleen staan, maar net buiten beeld staan een paar mannen van de farm klaar om in te grijpen. Dat was gelukkig niet nodig, ze bleven rustig staan. Nadat ik mijn foto had gemaakt, kreeg het kalfje nog een lekker flesje melk van de Nepalese verzorger, daarna gingen ze snel weer naar de stal. Een paar dagen later is de koe bevallen van een gezonde dochter.”
Hooft Graafland fotografeerde ook de Koning Fahddijk tussen Saoedi-Arabië en Bahrein – een van de langste bruggen ter wereld, gebouwd door het Nederlandse bedrijf Ballast Nedam. Ook maakte ze een beeld met alle groentes die vanuit Nederland naar de golfregio worden gevlogen. “Om te laten zien hoe vreemd het is dat alles hier wordt ingevlogen, heb ik in de woestijn een soort vliegend tapijt gelegd met Nederlandse aardappelen en groenten.”
Vanaf 20 oktober 2020 is een aantal van haar in de regio gemaakte foto’s te zien in het Nederlandse paviljoen op de 35ewereldtentoonstelling in Dubai – onder meer van verlichte kassen met de skyline van Dubai op de achtergrond. Of die daarna ook in Nederland geëxposeerd worden, weet Hooft Graafland nog niet. “Ik heb alleen een Engelse en een Amerikaanse galerie, geen Nederlandse. Daarom vind ik het ook zo mooi dat een van de foto’s nu al in de PS van het Jaar staat. Een moeder en kind, in redelijk primitieve omstandigheden – dat vind ik wel passend in de donkere dagen rond kerst. Dat had ik niet zo bedacht, maar de foto wordt er krachtiger door, vind ik. Ik ben twee jaar geleden zelf moeder geworden, misschien dat ik het daardoor extra bijzonder vind, zo’n moederfiguur met een hulpeloos kalfje.”
Haar zoontje is mee naar Dubai en heeft model gestaan in een van haar foto’s. “Je ziet hem zandkastelen bouwen tegen de skyline van Dubai. Het was nog best pittig om hem zover te krijgen, maar het was de moeite waard. Meestal ga ik naar plekken met authentieke culturen om te fotograferen, maar dit vind ik een heel mooie verbeelding van deze vreemde, artificiële wereld.”